Derivados de poliglicósidos de alquilo

Hoxe en día, os poliglicósidos de alquilo están dispoñibles en cantidades suficientes e a custos competitivos, polo que o seu uso como materia prima para o desenvolvemento de novos surfactantes especiais baseados en poliglicósidos de alquilo está a espertar un interese considerable. Polo tanto, as propiedades surfactantes dos poliglicósidos de alquilo, por exemplo a escuma e a humidade, poderían modificarse segundo o requira a transformación química.

A derivación de glicósidos de alquilo é un traballo moi desenvolvido na actualidade. Existen moitos tipos de derivados de glicósidos de alquilo mediante substitución nucleofílica. Ademais de reaccionar con ésteres ou etóxidos, tamén se poden sintetizar derivados iónicos de poliglicósidos de alquilo, como sulfatos e fosfatos.

Partindo de poliglicósidos de alquilo con cadeas de alquilo (R) de 8, 10, 12, 14 e 16 átomos de carbono (C₈a C₁₆)e un grao medio de polimerización (DP) de 1,1 a 1,5, preparáronse tres series de derivados de alquilpoliglicósidos. Co fin de investigar o cambio nas propiedades surfactantes, introducíronse substituíntes hidrófilos ou hidrófobos que deron lugar a éteres de glicerol de alquilpoliglicósidos. (Figura 1)

En vista dos seus numerosos grupos hidroxilo, os poliglicósidos de alquilo son moléculas sobrefuncionalizadas. Con moita diferenza, a maioría das derivatizacións de poliglicósidos de alquilo lévanse a cabo mediante a transformación química do grupo hidroxilo primario libre no C⁶ átomo. Aínda que os grupos hidroxilo primarios son máis reactivos que os grupos hidroxilo secundarios, esta diferenza non é suficiente na maioría dos casos para lograr unha reacción selectiva sen grupos protectores. En consecuencia, sempre se pode esperar que a derivatización dun alquilpoliglicósido produza unha mestura de produtos cuxa caracterización implica un esforzo analítico considerable. Demostrouse que unha combinación de cromatografía de gases e espectrometría de masas é o método de análise preferido. Na síntese de derivados de alquilpoliglicósidos, demostrou ser eficaz usar un alquilpoliglicósido cun baixo valor de DP de 1,1, denominado en diante monoglicósidos de alquilo. Isto leva a mesturas de produtos menos complexas e, como consecuencia, a análises menos complicadas.