Poliglicósidos de alquilo en produtos de coidado persoal

Durante a última década, o desenvolvemento de materias primas para produtos de coidado persoal progresou en tres áreas principais:

(1) suavidade e coidado da pel

(2) altos estándares de calidade mediante a minimización de subprodutos e impurezas residuais

(3) Compatibilidade ecolóxica.

As regulacións oficiais e as necesidades dos consumidores están a estimular cada vez máis desenvolvementos innovadores que seguen os principios da sustentabilidade dos procesos e produtos. Un aspecto deste principio é a produción de glicósidos de alquilo a partir de aceites vexetais e carbohidratos de fontes renovables. O desenvolvemento da tecnoloxía comercial require un alto nivel de control sobre as materias primas, as reaccións e as condicións de procesamento para cumprir os requisitos de calidade das materias primas cosméticas modernas e producilas a un custo razoable. No campo dos cosméticos, o alquilglicósido é un novo tipo de surfactante con propiedades non iónicas e aniónicas convencionais. Ata a data, a maior proporción de produtos comerciais son produtos de limpeza representados por glicósidos de alquilo C8-14, que se caracterizan polas súas características de coidado da pel e do cabelo. O alquilpoliglicósido C12-14 actúa como emulsionante en formulacións específicas e particularmente en microemulsións e estúdase o rendemento do alquilpoliglicósido C16-18 como unha base o/w autoemulsionante mesturada con alcohol graxo.

Para as formulacións de limpeza corporal, un novo surfactante moderno debe ter unha boa compatibilidade coa pel e as membranas mucosas. Son necesarias probas dermatolóxicas e toxicolóxicas para avaliar o risco dun novo surfactante e, sobre todo, o deseño debe identificar a posible estimulación das células vivas na capa basal epidérmica. No pasado, esta foi a base das afirmacións sobre a suavidade dos surfactantes. Ao mesmo tempo, o significado de suavidade cambiou moito. Hoxe en día, a suavidade enténdese como a completa compatibilidade dos surfactantes coa fisioloxía e a función da pel humana.

A través de diversos métodos dermatolóxicos e biofísicos, estudáronse os efectos fisiolóxicos dos surfactantes na pel, comezando pola superficie da pel e avanzando cara á capa máis profunda das células basais a través do estrato córneo e a súa función de barreira. Ao mesmo tempo, as sensacións subxectivas, como a sensación da pel, rexístranse a través da linguaxe do tacto e da experiencia.

Os poliglicósidos alquilicos con cadeas alquilo de C8 a C16 pertencen ao grupo de surfactantes moi suaves para formulacións de limpeza corporal. Nun estudo detallado, a compatibilidade dos poliglicósidos alquilicos describiuse como unha función da cadea alquilo pura e o grao de polimerización. Na proba de cámara de Dühring modificada, o poliglicósido alquilo C12 mostra un máximo relativo dentro do rango de efectos de irritación leves, mentres que os poliglicósidos alquilo C8, C10 e C14, C16 producen puntuacións de irritación máis baixas. Isto corresponde ás observacións con outras clases de surfactantes. Ademais, a irritación diminúe lixeiramente ao aumentar o grao de polimerización (de DP = 1,2 a DP = 1,65).

Os produtos APG con lonxitudes de cadea alquílica mixtas teñen a mellor compatibilidade xeral cunha maior proporción de glicósidos de alquilo longos (C12-14). Comparáronse mediante a adición de sulfatos de éter de alquilo hiperetoxilados moi suaves, glicina anfotérica ou acetato anfotérico e ácidos graxos proteicos extremadamente suaves en substancias proteolíticas de coláxeno ou trigo.

Os achados dermatolóxicos na proba de lavado con flexión do brazo mostran a mesma clasificación que na proba de cámara de Dühring modificada, onde se investigan sistemas mixtos de alquil éter sulfato estándar e alquil poliglicósidos ou co-tensioactivos anfotéricos. Non obstante, a proba de lavado con flexión do brazo permite unha mellor diferenciación dos efectos. A formación de eritema e escamación pode reducirse entre un 20 e un 30 D/o se se substitúen uns 25 °10 de SLES por alquil poliglicósido, o que indica unha redución de aproximadamente o 60 %. Na acumulación sistemática dunha formulación, pódese conseguir un nivel óptimo engadindo derivados proteicos ou anfotéricos.