Preparados en emulsións cosméticas

A solubilización de cantidades comparablemente pequenas de compoñentes de aceite en formulacións de enxágüe e xampú demostra as propiedades básicas de emulsificación que debe esperarse que mostren os alquilpoliglicósidos como surfactantes non iónicos. Non obstante, é necesaria unha comprensión adecuada do comportamento das fases en sistemas multicompoñentes para avaliar os alquilpoliglicósidos como potentes emulsionantes en combinación con coemulsionantes hidrófobos axeitados. medida, polo grao de polimerización (DP). A actividade da interface aumenta coa lonxitude da cadea de alquilo e está no seu máximo preto ou por riba da CMC cun valor inferior a 1 mN/m. Na interface auga/aceite mineral, o C12-14 APG mostra unha menor tensión superficial que o C12-14 alquilsulfato. As tensións interfaciais do n-decano, o miristato de isopropilo e o 2-octildodecanol foron medidas para os alquilmonoglucósidos puros (C8,C10,C12). e describiuse a súa dependencia da solubilidade dos alquilpoliglicósidos na fase oleosa. Pódense usar alquilpoliglicósidos de cadea media como emulsionantes para emulsións de auga/peso en combinación con coemulsionantes hidrófobos.

Os alquilpoliglicósidos difieren dos tensioactivos non iónicos etoxilados en que non sofren unha conversión de fase inducida pola temperatura de emulsións de aceite en auga (O/W) a aceite en auga (W/O). Pola contra, as propiedades hidrófilas/lipófilas poden equilibrarse mesturando cun emulsionante hidrófobo como o monooleato de glicerina (GMO) ou o monolaurato de sorbitol deshidratado (SML). sistema de etoxilatos de alcohol graxo se se usa a proporción de mestura de emulsionante hidrófilo/lipofílico no sistema non etoxilado en lugar da temperatura como parámetro de comportamento da fase clave.

O sistema para dodecano, auga, lauril glucósido e laurato de sorbitán como coemulsionante hidrófobo forma microemulsións nunha determinada proporción de mestura de C12-14 APG a SML de 4:6 a 6:4 (Figura 1). Contidos máis altos de SML conducen a emulsións w/o mentres que os contidos máis altos de poliglicósidos de alquilo producen emulsións w/o. A variación da concentración total de emulsionantes dá como resultado un chamado "peixe Kahlweit" no diagrama de fases, o corpo contén microemulsións trifásicas e as microemulsións monofásicas da cola, como se observa cos emulsionantes etoxilados en función da temperatura. O alto emulsionante A capacidade da mestura C12-14 APG/SML en comparación cun sistema de etoxilato de alcoholes graxos reflíctese no feito de que ata o 10 % da mestura de emulsionantes é suficiente para formar unha microemulsión monofásica.

A semellanza dos patróns de inversión de fase dos dous tipos de surfactantes non só se limita ao comportamento da fase, senón que tamén se pode atopar na tensión da interface do sistema emulsionante. As propiedades hidrófilas-lipofílicas da mestura de emulsionantes alcanzaron o equilibrio cando a relación de C12 -14 APG/SML foi de 4:6, e a tensión interfacial foi a máis baixa. En particular, unha tensión interfacial mínima moi baixa (aprox. 10^-3mN/m) observouse usando a mestura C12-14 APG/SML.

Entre os alquilglicósidos que conteñen microemulsións, a razón da alta actividade interfacial é que os alquilglicósidos hidrófilos con grupos de cabeza de glucósidos máis grandes e coemulsionantes hidrófobos con grupos máis pequenos mestúranse na interface aceite-auga nunha proporción ideal. A hidratación (e o tamaño efectivo da cabeza de hidratación) depende menos da temperatura que o caso dos surfactantes non iónicos etoxilados. Así, a tensión interfacial paralela só se observa para o comportamento de fase lixeiramente dependente da temperatura da mestura de emulsionantes non etoxilados.

Isto proporciona aplicacións interesantes porque, a diferenza dos etoxilatos de alcoholes graxos, os alquilglicósidos poden formar microemulsións estables á temperatura. Variando o contido de surfactante, o tipo de surfactante utilizado e a relación aceite/auga, pódense producir microemulsións con propiedades específicas, como transparencia, viscosidade, efectos de modificación e propiedades de espuma. Co-emulsionante no sistema mixto de sulfato de éter alquilo e non ión, obsérvase a área de microemulsión expandida e pódese usar para formular emulsións de aceite-auga concentradas ou de partículas finas.

Realizouse unha avaliación de triángulos de fase pseudoternaria de sistemas multicompoñentes que conteñen alquil poliglicósido/SLES e SML cun hidrocarburo (Dioctil ciclohexano) e alquil poliglicósido/SLES e OMG con aceites polares (Dicaprylyl Ether/Octyl Dodecanol), demostran a variabilidade e extensión. de áreas para o/w, w/o ou microemulsións para fases hexagonais e para fases lamelares en función da estrutura química e proporción de mestura dos compoñentes. Se estes triángulos de fase se superpoñen a triángulos de rendemento congruentes que indican, por exemplo, o comportamento de escuma e as propiedades de viscosidade das mesturas correspondentes, proporcionan unha valiosa axuda para o formulador para atopar formulacións de microemulsión específicas e ben deseñadas para, por exemplo, desinfectantes faciais ou baños de escuma regrasados. Como exemplo, a partir do triángulo de fases pódese derivar unha formulación de microemulsión adecuada para regraxar baños de escuma.