D-GLICOSA E MONOSACÁRIDOS RELACIONADOS COMO MATERIAS PRIMAS

PARA POLIGLICÓSIDOS DE ALQUILO

Ademais da D-glicosa, algúns azucres relacionados poden ser materiais de partida interesantes para sintetizar alquilglicósidos ou alquilpoliglicósidos. Débese facer unha mención especial aos sacáridos D-manosa, D-galactosa, D-ribosa, D-arabinosa, L-arabinosa, D-xilosa, D-frutosa e L-sorbosa, que se producen con maior frecuencia na natureza ou que se poden producir a escala industrial. Están dispoñibles a prezos comparativamente baixos e, polo tanto, son facilmente accesibles como materias primas para a síntese de alquilglicósidos surfactantes, concretamente alquilD-manósidos, alquilD-galactósidos, alquilD-ribósidos, alquilD-arabinósidos, alquilL-arabinósidos, alquilxilósidos, alquilD-frutósidos e alquilL-sorbósidos.

A D-glicosa, tamén coñecida como glicosa, é o azucre máis famoso e a materia prima orgánica máis común. Prodúcese a escala industrial mediante a hidrólise do amidón. A unidade de D-glicosa é o compoñente principal da celulosa e do amidón de polisacáridos vexetais e da sacarosa doméstica. Polo tanto, a D-glicosa é, con moita diferenza, a materia prima renovable máis importante para a síntese de surfactantes a escala industrial.

As hexosas distintas da D-glicosa, como a D-manosa e a D-galactosa, poden illarse de materiais vexetais hidrolizados. As unidades de D-manosa atópanse en polisacáridos vexetais, os chamados mananos, procedentes de noces de marfil, fariñas de guar e sementes de alfarroba. As unidades de D-galactosa son un constituínte principal da lactosa, azucre do leite, e ademais atópanse con frecuencia na goma arábiga e nas pectinas. Algunhas pentosas tamén son facilmente accesibles. A coñecida D-xilosa obtense hidrolizando o polisacárido xilano, que se pode derivar en grandes cantidades da madeira, a palla ou as cunchas. A D-arabinosa e a L-arabinosa atópanse amplamente como constituíntes das gomas vexetais. A D-ribosa está unida como unha unidade de sacárido nos ácidos ribonucleicos. Do ceto[1]hexosas, a D-frutosa, un constituínte da sacarosa de azucre de cana ou de remolacha, é o sacárido máis coñecido e de maior acceso. A D-frutosa prodúcese como edulcorante en cantidades a granel para a industria alimentaria. A L-sorbosa está dispoñible a escala industrial como produto intermedio durante a síntese industrial do ácido ascórbico (vitamina C).