Propiedades fisicoquímicas dos alquilpoliglicósidos-comportamento en fase

Sistemas binarios

O diagrama de fases do sistema de poliglicósido de alquilo C12-14 (C12-14 APG)/auga difire do do APG de cadea curta. (Figura 3). A temperaturas máis baixas, fórmase unha rexión sólida/líquida por debaixo do punto de Krafft, nun amplo intervalo de concentración. Co aumento da temperatura, o sistema pasa a unha fase líquida isótropa. Debido a que a cristalización é retardada cineticamente en gran medida, este límite de fase cambia de posición co tempo de almacenamento. A baixas concentracións, a fase líquida isotrópica cambia por riba dos 35 ℃ nunha rexión de dúas fases de dúas fases líquidas, como se observa normalmente cos surfactantes non iónicos. En concentracións superiores ao 60% en peso, fórmase unha secuencia de fase cristalina líquida a todas as temperaturas. Paga a pena mencionar que na rexión isotrópica monofásica, a birrefringencia do fluxo obvia pódese observar cando a concentración é só inferior á fase disolta, e despois desaparece rapidamente despois de que se complete o proceso de cizallamento. Non obstante, non se atopou ningunha rexión polifásica separada da fase L1. Na fase L1, outra rexión con birrefringencia de fluxo débil sitúase preto do valor mínimo da brecha de miscibilidade líquido/líquido.
As investigacións fenomenolóxicas sobre a estrutura das fases cristalinas líquidas foron realizadas por Platz et al. Usando métodos como a microscopía de polarización. Despois destas investigacións, considéranse tres rexións lamelares diferentes en solucións concentradas de C12-14 APG: Lα_{l ,}Lα_lhe Lαh. Existen tres texturas diferentes segundo a microscopía de polarización.
Despois de almacenarse durante moito tempo, unha fase cristalina líquida lamelar típica desenvolve rexións pseudoisotrópicas escuras baixo luz polarizada. Estas rexións están claramente separadas das áreas altamente birrefringentes. A fase Lαh, que ocorre no intervalo de concentración medio da rexión da fase cristalina líquida, a temperaturas relativamente altas, mostra tales texturas. Nunca se observan texturas Schlieren, aínda que adoitan estar presentes raias oleosas fortemente birrefringentes. Se se arrefría unha mostra que contén unha fase Lαh para determinar o punto de Krafft, a textura cambia por debaixo dunha temperatura característica. Desaparecen as rexións pseudoisótropas e as raias oleosas claramente definidas. Inicialmente, ningún APG C12-14 cristaliza, en cambio, fórmase unha nova fase liotrópica que mostra só unha feble birrefringencia. En concentracións relativamente altas, esta fase se expande ata altas temperaturas. No caso dos alquilglicósidos, xorde unha situación diferente. Todos os electrólitos, a excepción do hidróxido de sodio, deron lugar a unha redución significativa dos puntos de turbidez. O intervalo de concentración dos electrólitos é aproximadamente unha orde de magnitude inferior ao dos éteres de alquil polietilenglicol. .Sorprendentemente, só hai diferenzas moi pequenas entre os electrólitos individuais. A adición de álcali reduciu significativamente a turbidez. Para explicar as diferenzas de comportamento entre os alquilpoliglicol éteres e os alquilpoliglicol éteres, suponse que o grupo OH acumulado na unidade de glicosa sufriu diferentes tipos de hidratación co grupo óxido de etileno. O efecto significativamente maior dos electrólitos sobre os éteres de alquil poliglicol suxire que hai unha carga na superficie das micelas de poliglicósidos de alquilo, mentres que os éteres de alquil polietilenglicol non asumen carga.
Así, os alquil poliglicósidos compórtanse como mesturas de éteres de alquil poliglicólicos e tensioactivos aniónicos. O estudo da interacción entre os alquilglicósidos e os tensioactivos aniónicos ou catiónicos e a determinación do potencial na emulsión mostran que as micelas de alquilglicósidos teñen unha carga superficial negativa no pH. intervalo de 3 ~ 9. Pola contra, a carga das micelas de éter de alquil polietilenglicol é débilmente positiva ou próxima a cero. A razón pola que as micelas de alquil glicósido están cargadas negativamente non se explicou completamente.