Basicamente, o proceso de reacción de todos os carbohidratos sintetizados por Fischer con glicósidos de alquilo pódese reducir a dúas variantes do proceso, a saber, a síntese directa e a transacetalización. En ambos os casos, a reacción pode realizarse por lotes ou de forma continua.
Baixo a síntese directa, o carbohidrato reacciona directamente co alcohol graxo para formar o necesario alquil poliglicósido de cadea longa. O carbohidrato usado adoita secar antes da reacción real (por exemplo, para eliminar a auga cristalina no caso de monohidrato de glicosa = dextrosa). Este paso de secado minimiza as reaccións secundarias que teñen lugar en presenza de auga.
Na síntese directa, o tipo de glicosa sólida monómero utilízase como sólido en partículas finas. Dado que a reacción é unha reacción sólido/líquido irregular, o sólido debe estar completamente suspendido no alcohol.
O xarope de glicosa moi degradado (DE>96; DE=equivalentes de dextrosa) pode reaccionar nunha síntese directa modificada. o uso dun segundo disolvente e/ou emulsionantes (por exemplo, alquil poliglicósido) proporciona unha dispersión estable de gotas finas entre o alcohol e o xarope de glicosa.
O proceso de transacetalización en dúas etapas require máis equipamento que a síntese directa. Na primeira etapa, o hidrato de carbono reacciona cun alcohol de cadea curta (por exemplo, n-butanol ou propilenglicol) e opcionalmente desprega-menzes. Na segunda etapa, o alquil glicósido de cadea curta transacetalízase cun alcohol de cadea relativamente longa para formar o alquil poliglicósido necesario. Se a relación molar de hidratos de carbono a alcohol é a mesma, a distribución dos oligómeros obtida no proceso de transacetalización é basicamente a mesma que a obtida na síntese directa.
Se se usan oligo e poliglicoses (por exemplo, amidón, xaropes cun valor DE baixo), aplícase o proceso de transacetalización. A necesaria despolimerización destes materiais de partida require temperaturas de >140 ℃. Está baseado no alcohol utilizado, isto pode crear presións correspondentes máis altas que impoñen demandas máis estritas aos equipos e pode levar a un custo máis elevado da planta. En xeral, á mesma capacidade, o proceso de produción de transacetalización custou máis alto que a síntese directa. ademais das dúas fases de reacción, débense prever instalacións de almacenamento adicionais, así como instalacións de traballo opcionais para alcohois de cadea curta. Debido ás impurezas especiais do amidón (como as proteínas), os alquilglicósidos deben sufrir un refinado adicional ou máis fino. Nun proceso de transacetalización simplificado, xaropes cun alto contido de glicosa (DE>96%) ou tipos de glicosa sólida poden reaccionar con alcohois de cadea curta a presión normal, continuos procesos desenvolvidos sobre esta base. (A figura 3 mostra as dúas rutas de síntese dos alquilpoliglicósidos)