Debido á polifuncionalidade dos carbohidratos, as reaccións de Fischer catalizadas por ácidos condícionanse para producir unha mestura de oligómeros na que, de media, máis dunha unidade de glicación está unida a unha microesfera de alcohol. O número medio de unidades de glicosa ligadas a un grupo alcohólico descríbese como o grao (medio) de polimerización (DPI). A figura 2 mostra a distribución para un poliglicósido de alquilo con DP=1,3. Nesta mestura, a concentración dos oligómeros individuais (mono-, di-, tri-, glicósido) depende en gran medida da proporción de glicosa e alcohólico na mestura de reacción. O grao medio de polimerización (DP) é unha característica importante con respecto á fisicoquímica e ás aplicacións dos poliglicósidos de alquilo. Nunha distribución de equilibrio, o DP- para unha lonxitude de cadea alquilo dada correlaciónase ben coas propiedades básicas do produto, como a polaridade, a solubilidade, etc. En principio, esta distribución de oligómeros pode ser descrita por PJFlory para describir a distribución de oligómeros de produtos baseados en monómeros polifuncionais que tamén se pode aplicar aos poliglicósidos de alquilo. Esta versión modificada da distribución de Flory describe os poliglicósidos de alquilo como unha mestura de oligómeros distribuídos estatisticamente.
O contido de especies individuais na mestura de oligómeros diminúe ao aumentar o grao de polimerización. A distribución de oligómeros obtida mediante este modelo matemático concorda ben cos resultados analíticos (véxase o capítulo 3). En termos sinxelos, o grao medio de polimerización (DP) das mesturas de alquilpoliglicósidos pódese calcular a partir da porcentaxe molar pi da respectiva especie oligomérica "i" na mestura de glicósidos (Figura 2).