A través da polifuncionalidade dos hidratos de carbono, as reaccións de Fischer catalizadas por ácidos están condicionadas para producir unha mestura de oligómeros na que, de media, máis dunha unidade de glicación está unida a unha microesfera de alcohol. O número medio de unidades de glicosa unidas a un grupo alcohólico descríbese como o grao (medio) de polimerización (DPI). A figura 2 mostra a distribución dun alquil poliglicósido con DP = 1,3. Nesta mestura, a concentración dos oligómeros individuais (mono- ,di-,tri-,-,glicósido) depende en gran medida da relación entre glicosa e alcohol na mestura de reacción O grao medio de polimerización (DP) é unha característica importante no que se refire á química física e ás aplicacións dos alquilpoliglicósidos. Nunha distribución de equilibrio, o DP para unha determinada lonxitude da cadea de alquilo correlaciona ben coas propiedades básicas do produto, como polaridade, solubilidade, etc. Os monómeros polifuncionais tamén se poden aplicar aos alquilpoliglucósidos. Esta versión modificada da distribución de Flory describe os alquilpoliglicósidos como unha mestura de oligómeros distribuídos estatisticamente.
O contido de especies individuais na mestura de oligómeros diminúe co aumento do grao de polimerización. A distribución de oligómeros obtida por este modelo matemático concorda ben cos resultados analíticos (ver capítulo 3). En termos sinxelos, o grao medio de polimerización (DP) das mesturas de alquil poliglicósidos pódese calcular a partir da porcentaxe molar pi da respectiva especie oligomérica "i" na mestura de glicósidos (Figura 2).